Amazona, Floresta e Cabocos

Vandaag zit ik te zweten in een internet cafe in Monte Alegre, een snel groeiend stadje aan de amazone, maar buiten de paden van de Lonely planet. Alle informatie die we hadden uit dat boek was onjuist. Het hotel bestond niet en De attractie is bijna niet te bereiken.
Maar goed, met wat (gebrekkig)portugees onderhandelen en glimlachen zullen we daar morgen toch naar toe gaan. We zijn nu al weer twee weken in het Amazone gebied. Ondertussen zijn we al gewend aan de temperaturen van 27(snachts) en 38 graden overdag. Onnodig om te zeggen dat de mensen hier vooral paraplus gebruiken om zich te beschermen tegen de zon.
Toen we 28 oktober uitstapten in de jungle van Manaus kwam de vochtige hitte ons meteen tegemoet, samen met de chaos die jungletours heet. We werden belaagd door André. Deze touroperator haalde alles uit de kast om ons over te halen bij hem te boeken. Valse certificaten, gephotoshopte reisgidsen, zogenaamde indiaan als gids voorstellen, capoeira spelen. Het was al met al een leuk spelletje, maar na 2 dagen zoeken hebben we toch maar bij Amazonas Indian Tours geboekt. Dit is een klein touragency gerunt door een echte Waxipungo indiaan. Samen met 4 erasmusstudenten ;) em onze gids Fortunato (of zijn Tucano naam Saru) zijn we 5 dagen de jungle in gegaan bij Rio Urubu. Daar hebben we beleeft hoe het was om echt in de jungle te verblijven. Dit is eigenlijk vooral chaos. Door mysterieuze communicatie over het eten tot waar we eigenlijk gaan slapen, met onze gids (engels was zijn derde taal). De meest vreemde insecten die wat van je willen. En geen gebouwen, electriciteit of stromend water. Maar het was het allemaal waard. We hebben piranhas gevangen, paartjes papagaaien gezien, een kaaiman vastgehouden. En het mooiste is toch wel de ervaring om een nacht in de jungle, met al haar geluiden door te brengen. Of te baden bij een waterval na een wandeltocht. Aan het einde hebben we een nacht doorgebracht bij een Caboco familie. Dit zijn afstammelingen van gevluchte Afrikaanse slaven en lokale indianen. Ze leven langs de rivier in simpele huizen met hangmatten. We verbleven bij de opa van de drager Everton. Everton vond het fijn om hier te verblijven omdat het leven daar zo ontzettend rustig is. Daarnaast is het uitzicht op de rivier van de Urubus (aasgieren) echt fantastisch. Zé leven van visserij en mandioca die zé zelf verbouwen. Van deze giftige plant maken zé farofa (een meel), Tapioci(een soort pepermengsel), een sterke drank, en een soort koffie. Het rustige leven is waarschijnlijk ook zeer hard zo te zien aan de oudere verweerde mensen. Daarnaast is deze plek ook zo afgelegen dat de kinderen drie uur met de boot varen om naar school te gaan(tenminste als er geld is). Dêsondanks trainen de kinderen bij zonsondergang op hun eigen strand capoeira en jiujiutsu. Dus heb ik geprobeerd om zé de s-dobrado te leren.... Overigens is er een verschil tussen caboco’s en caboclos, de laatste stammen af van portugezen en indianen.


Manaus is overigens een stad van tegenstellingen want voor we aan dit avontuur begonnen zijn we naar een fantastisch concert geweest van de Filharmonica Amzonas in het Teatro Amazonas. Dit Operagebouw met kristallen spiegels en marmeren in richting uit Italie doet je echt vergeten dat je midden in de jungle bent. Ik kan me goed voorstellen dat de rubberregenten wegdroomden over hun huis terwijl ze naar europese muziek luisterenden in de koele, veilige, majesteuze zaal. En de schok die daarop volgt als je weer terug in de hitte stapt en een táxi moet nemen om weer veilig thuis.
Na het jungle of floresta avontuur zijn we dan ook zo snel mogelijk op de boot naar Santarém gestapt. Dit is een boottocht van anderhalve dag over de Amazone die daar tussen de 100 em 500 meter breed is. De boten hebben 4 kleine hutten en de overige 350 passagiers hebben een hangmatplek. Ook wij hebben 30 uur in onze hangmat gelegen. Daar zijn we naar Alter do Chão gegaan ,het beste strand van Brazilie (aldus de Guardian). En ik geef zé groot gelijk. Warm water, wit strand en verlaten malocahutten (een caboco hut gemaakt van palen en palmbladeren), met een achtergrond van regenwoud. Hier hebben we goed kunnen uitrusten van de floresta(jungle) en bootreizen.
De komende week reizen we naar Belém en daarna naar de totaal andere omgeving van Rio de Janeiro 2000 kilometer naar het zuiden.

De groeten aan iedereen, we denken aan jullie.

Remco (en Tessa)

ps. Enkele foto’s zijn te zien op facebook:
http://www.facebook.com/album.php?aid=31154&id=1597693687&l=e911401dc4